ПРЕМИЕРАГоран НачевскиПОМЕЃУ СОНИШТА И ЛЕТОВИ - камерна опера30.3.2018 / 20.00 (Мала сцена)Премиерата е во рамките на фестивалот “Денови на македонска музика”Композитор: Горан НачевскиДиригент: Иван ЕминовиќРежисер: Љупка ЈакимовскаСценограф: Зоран НиколовскиКостимограф: Бранкица ЈордановскаКореограф: Маја КаревскиКонцерт мајстор: Јане БакевскиХор мајстор: Јасмина ЃоргескаСветло дизајн: Нино Митевски Улоги:Ѕвездата: Александра Лазаревска ВасилевскиТаткото: Дејан Стоев Патникот: Невен Сиљановски Учествува Хорот и Оркестарот на МОББалетски пар: Христина Ангеловска и Агим БафтииДете: Дуа МахмутиКорепетитори: Елена Сиљаноска, Андреј Наунов, Јанинка НевчеваИнспициенти: Љупчо Полизов, Драган Костадиновиќ, Марко ПавлевскиСуфлери: Светлана Георгиева, Павлина Здравкова, Невена ГеоргиеваЗа операта„Секој од нас е патник. Патниците чекорат напред, или се враќаат назад. Чекаат. Се надеваат. Копнеат. Љубат. Плачат. Се плашат. Сонуваат, барајќи ја својата среќа. Со преполни или празни куфери. Понекогаш нема куфери. Само патникот,сам, со својата ѕвезда која му го осветлува патот. Патникот, ѕвездата и тишината. Приказна без почеток во која е возможно да се сретнеме со оние луѓе, со кои гледањето во нивните очи, прегратката и разговорот со нив посакуваме да траат вечно, бесконечно…во чекалната, обоена со најубави бои и со најубавиот поглед кон градот, морето, цвеќињата, птиците, бродовите...и авионите.“Во либретото секој од нас да ја пронајде својата верзија од приказната. Приказна за моментот кога не сме сигурни што е сон, а што вистина, или за тоа, кој е реалниот, а кој замислениот свет. Приказна без почеток, но со среќен крај, како спротивност од трагичните завршетоци на најголемиот број дела од оперската литература. И уште една спротивност, парадокс во изборот на видот на глас кај улогата на Таткото. Родителите секогаш, во оперите се средни или длабоки гласови: алти, мецосопрани, баси или баритони, и затоа, во ова дело, таткото е тенор, кој во еден момент вели дека понекогаш е невозможно да се воспостави граница помеѓу сонот и вистината, минатото и иднината („чекориме ли напред, или се враќаме назад“ - Патникот бара од Ѕвездата да му го осветли и покаже патот на времето...)Всушност, токму поради горенаведеново, е невозможно да се наведе конкретна кратка содржина, бидејќи самиот поднаслов е „сценска лирска фантазија“, целта е секој од публиката да донесе свое толкување и заклучок од случувањата во приказната, за што, несомнено ќе придонесе и видувањето на режисерката Љупка Јакимовска.Составот е камерен оркестар, камерен хор и солисти: сопран (Ѕвездата), тенор (Таткото) и баритон (Патникот). Режијата вклучува и двајца балетски играчи.
